Montfoort was van tevoren gewaarschuwd voor de ploeg uit Vlaardingen. Immers, zwaluwen is met 8 gelijke spelen de kampioen van de gelijke spelen. Toch had de ploeg 22 punten behaald uit 15 wedstrijden en bij winst zouden de Vlaardingers kunnen naderen tot op 1 punt. Kortom, een tegenstander, die zeker niet mocht worden onderschat.
Bij Montfoort was captain Jeroen de Vlieger weer teruggekeerd van een blessure, waardoor Lodewijk Drost weer kon doorschuiven naar zijn geliefde plek op het middenveld.
Vanaf het eerste fluitsignaal was het de thuisploeg, die het spel dicteerde . Zwaluwen zou beschikken over een snelle aanval, maar daar was zeker in de eerste helft helemaal niets van te merken. Mitchell Bottenheft en Bart Roelofs kregen beiden een 100% kans om de score te openen, maar tot 2x toe was het keeper Ruben Musket, die een doelpunt verhinderde. Zwaluwen moest zich beperken tot verdedigen. Pas een paar minuten voor tijd kreeg de ploeg uit Vlaardingen een kans, maar de mislukte stiftbal was een prooi voor doelman Johan Verkerk.
Na rust gaf de wedstrijd een zelfde beeld te zien. Montfoort, dat drukte op het doel van Zwaluwen, terwijl de gasten zich beperkten tot verdedigen en hoopten op een foutje in de Montfoortse verdediging. In de 65e
minuut gebeurde dan ook datgene, waar menigeen bang voor was. Vanuit een zeldzame counter kwam de bal terecht bij Sebastiaan van Vreeswijk, die met een volley fraai raak schoot en zijn ploeg tegen alle verhoudingen op voorsprong bracht.
Natuurlijk zette de thuisploeg vanaf dat moment alles op de aanval. Met Erwin v.d. Klis voor Lodewijk Drost, Max Verweij voor Mike van Oostrom en in de slotfase Nick Koppers voor Joost van Apeldoorn probeerde men de druk op te voeren, maar in deze fase was het doelman Ruben Musket, die zich onderscheidde en de gelijkmaker wist te verhinderen. In de slotfase van de wedstrijd leek Zwaluwen de wedstrijd definitief te beslissen, omdat men bij Montfoort één op één speelde, maar het was Johan Verkerk, die zijn ploeg voor erger behoedde. In de stand kwam echter geen verandering en mocht Zwaluwen zich ditmaal de gelukkigste prijzen.
Door dit verlies blijft Montfoort weliswaar 3e op de ranglijst, maar is het voor de ploeg te hopen, dat het scorend vermogen snel een positieve wending krijgt. Nu heeft de ploeg van Marinus Dijkhuizen nog te veel kansen nodig en staat het vizier niet altijd op scherp.
Aan het eind van de maand maart zal blijken waar Montfoort echt staat. Hoewel de ploeg de komende weken een superzware maand kent is men toch wel hoopvol gestemd. Zo ziet men de topfavorieten ook regelmatig puntjes morsen en is gebleken, dat Montfoort voor geen enkele ploeg hoeft onder te doen. Doelpunten zijn echter te schaars en daar zal op de training ongetwijfeld aan gewerkt worden.
Zaterdag is de tegenstander ASWH, een ploeg, die het dit seizoen ook niet echt waarmaakt. Het blijft echter wel een tegenstander van formaat, waar tegen Montfoort alle zeilen bij moet zetten.
