Geplaatst op:15-09-2014
Bijgewerkt op:15-09-2014 20:06

Vechtlust en onverzettelijkheid leveren v.v. Montfoort punt op tegen DOVO

Het seizoen 2013-2014 van beide teams mocht als matig beschouwd worden. Degradatie wist men, na een hele diepe zucht en veel inspanning ternauwernood te ontlopen. Was de opluchting bij Montfoort groot, bij DOVO wellicht nog groter. Immers, in een vroeg stadium was Hans Kraaij jr. al vastgelegd als manager met als doel een gooi te doen naar de TOP-klasse.

Met een mixture van veel Montfoorts talent en spelers uit de regio , maar vooral ook een ambitieuze trainer wil v.v. Montfoort dit seizoen een rol van betekenis spelen, ver weg van de degradatiezone.

In de eerste wedstrijd uit bij Huizen werd al duidelijk, dat Montfoort van het countervoetbal af wil en kiest voor combinatie, snelle balcirculatie en daarbijbehorende discipline. De conclusie van de objectieve toeschouwer was dan ook dat het elftal aan aantrekkelijkheid gewonnen had.

Het DOVO van Hans Kraaij betekende voor Montfoort op papier opnieuw een tegenstander van importantie. De thuisploeg kon er wel op bogen, dat men nog nooit van de Veenendaalse ploeg verloren had . En die traditie wilde men ook afgelopen zaterdag voortzetten.

Vanaf het eerste fluitsignaal van scheidsrechter de Bruijn werd Montfoort onder druk gezet en moest men alle zeilen bijzetten om de aanvalsdrift van DOVO te ontregelen. Na nauwelijks 1 minuut zag de sterk keepende Robin Vianen een inzet van de gasten rakelings naast gaan en even later slaagde hij er opnieuw in met 2 katachtige reacties zijn doel schoon te houden.

In de 19e minuut was het echter wel raak. Scheidsrechter de Bruijn kende aan de Veenendaalse ploeg een vrije trap toe even buiten de 16 meter. Het was Yannick Cornelisz, die met een feilloze vrije trap de bal in de kruising joeg en daar was Vianen het antwoord schuldig op.

Iedereen verwachtte vanaf dat moment, dat de druk toe zou nemen, maar dat bleek niet het geval, sterker nog, Montfoort kreeg meer vat op het spel en daardoor werd de ruststand bepaald op een magere 0-1 voorsprong.

Na de thee probeerde Montfoort met agressiever spel meer druk te zetten op DOVO zonder echt grote kansen te creëren. De Veenendaalse ploeg daartegenover kreeg een drietal 100% kansen, waaronder 1 bal op de paal, maar de aanvallers schutterden tot grote opluchting van de Montfoortsupporters.

Al in de slotfase kreeg aanvoerder van Apeldoorn nog een enorme kans om de gelijkmaker te bewerkstelligen, maar zijn inzet uit de draai ging rakelings over het doel van keeper Venemans.

De wedstrijd leek te eindigen in een 0-1 overwinning en zo speelde de ploeg. Waar mogelijk werd tijd gerekt en de aanvalslinie werd nauwelijks in stelling gebracht.

Montfoort daarentegen forceerde in de allerlaatste minuten nog een slotoffensief en bij één van de laatste acties was invaller Tolga Demirci, die in een melee van spelers uiteindelijk zijn inzet in het doel zag rollen. De ontlading was dan ook, zowel binnen als buiten het veld, enorm groot. Enkele seconden later floot scheidsrechter de Bruijn af en werden de Montfoortse spelers op een daverend applaus onthaald.

Voor Hans Kraaij en de zijn en voelde dit gelijke spel als een verlies van 2 punten. Naast de wet van Murphy was het ook te wijten aan de verkeerde instelling. Daartegenover stond de onverzettelijkheid en de discipline aan Montfoortzijde, die uiteindelijk een belangrijk punt opleverde.

Deze wedstrijd zal voor Montfoort niet de boeken ingaan als een geweldige wedstrijd. Daarvoor was de druk  van DOVO, zeker in de beginfase , veel te groot. Wel mag gezegd worden, dat er met een enorme inzet gestreden werd en hoewel men bij DOVO wist dat dit bij Montfoort een toegevoegd ingrediënt is , liet men de teugels toch vieren met een gelijkspel als gevolg.

Aankomende zaterdag reist Montfoort af naar Opheusden voor een confrontatie met debutant DFS.