Geplaatst op:23-11-2013
Bijgewerkt op:23-11-2013 09:17

Theo Kooijman, een echte Montfoorter

Theo is onverwachts, vrijdag 15 november overleden, 78 jaar oud.

Wie hem gekend heeft beseft dat er een goed mens is heengegaan en dat hij behoorlijk gemist zal gaan worden. Theo, die de zogenaamd belangrijke dingen wist terug te brengen tot wat ze in werkelijkheid waren, niet zo belangrijk dus. Aan de andere kant stond hij zijn mannetje als het er op aan kwam bij de dingen waar hij in geloofde. En dan die lach van hem, waarmee hij in moeilijke discussies lucht wist te brengen tussen partijen met tegenovergestelde meningen.

Theo was een geboren en getogen Montfoorter en we leerden veel van hem, van zijn verleden en van het leven in het Montfoort van weleer dat voor ons nieuwkomers in de jaren '70 onbekend terrein was. Hij woonde toen al met zijn Jopie aan de IJsselkade, voor hem het mooiste plekje van Montfoort, de kippekaai. Waar jarenlang de gemeenteraadsvergaderingen door Progressief Montfoort werden voorbereid. Hij zou er zijn hele leven blijven wonen. Theo en Jopie verkenden de Nederlandse wateren met hun Tejoko. Wij zagen hoe hij musiceerde in St. Carolus, hoe hij genoot van  Skipper, hun keeshond, en hoe Jopie elk voorjaar weer bezig was als haar schapen gingen lammeren.

Theo heeft aan de wieg gestaan van de progressieve politiek in Montfoort. Hij werd als eerste progressieveling in de gemeenteraad gekozen voor Progressief Montfoort waar de dienst werd uitgemaakt door vooral de confessionele partijen. Hij heeft met hart en ziel op de bres gestaan voor een politiek die meer recht deed aan o.a. de zwakkeren in de samenleving en het milieu. Gebruik makend van de kennis van de lokale structuren. Eerst alleen, maar later ook met anderen verwoordde hij een nieuw geluid. Van 1974 tot 1988, bij de gemeentelijke herindeling, heeft hij deel uit gemaakt van de gemeenteraad om in 2008 nog een tweetal jaren terug te keren en daarna definitief het stokje over te dragen aan een nieuwe generatie. Maar op de achtergrond bleef hij actief.

De laatste jaren waren niet gemakkelijk voor Theo en Jopie. Het varen werd moeilijker, Jopie ging eerst lichamelijk en later ook geestelijk achteruit en dat had zijn weerslag op Theo. Afgelopen juli kwamen we Theo bij toeval tegen toen hij vol enthousiasme bij een kop koffie op een terrasje vertelde dat hij nogmaals naar een van de Waddeneilanden ging waar hij al eerder in zijn eentje was geweest en wat hem uitstekend was bevallen. Deze keer, de tweede keer, zou achteraf de laatste keer zijn: hij bleek een ziekte onder de leden te hebben die hem uiteindelijk fataal werd.

Theo, wij hebben van je gehouden. Om de persoon die je was en om hoe je in het leven stond. Wij  zullen je missen en jouw lach zal als een echo bij ons blijven.

Bedankt!

Progressief Akkoord, Hanneke en Gerben Terpstra