Geplaatst op:05-08-2014
Bijgewerkt op:05-08-2014 14:03

“Moet de burgemeester geen stoel hebben?”

De vlag hing uit bij dinsdag 5 augustus bij woonzorgcentrum De Lindescote, waar Willemijntje Romijn- de Graaf haar 100-ste verjaardag vierde, samen met familie, vrienden en medebewoners. Loco burgemeester Rob Jonkers kwam de oudste inwoonster van de gemeente Montfoort feliciteren en gaf haar een mooie bos bloemen en een zoen. Blozend nam de jarige de zoen in ontvangst. Nee, in haar hele lange leven was ze nog nooit door een burgemeester gekust, vertelde ze lachend.

“Noem me maar Wil,” zei ze. “Willemijn is mijn doopnaam.” Trots vertelde ze dat de koning en de koningin haar een felicitatie hebben gestuurd, die nu ingelijst op haar kamer hangt. “Die heeft hij heus niet zelf geschreven hoor,” zei ze gniffelend. Terwijl ze van haar koffie nipte bekeek Wil alle bloemen “Ik weet niet meer van wie ik die allemaal gekregen heb.” Toen viel haar oog op locoburgemeester Rob Jonkers. “ Moet de burgemeester geen stoel hebben?” vroeg ze alert.

Wil is geboren in Kamerik, waar haar vader notabel en rietdekker was. Ze trouwde in 1943 in Stadskanaal. Ondanks dat haar man een vrijstelling had werd hij toch weggevoerd naar Duitsland en bleef ze achter met twee kinderen. Ze verhuisde naar Linschoten waar ze de zaak overnam. Inclusief alle bouwkundige werk van landgoed Linschoten. De werkplaats was naast hun woning aan de Engerzandweg. Altijd was er rommel en houtstof in huis, steeds drie of vier mensen in de werkplaats, die meeaten aan de keukentafel. Er was weinig tijd voor vakantie.

In haar gezin, met haar zonen Kees en Piet, heeft ze veel geluk ervaren. Wil heeft een rijk nageslacht. Ze is erg betrokken met haar kinderen kleinkinderen en achterkleinkinderen en vergeet niet gauw een verjaardag. Ze puzzelt graag, met hulp van een loep, en kijkt TV. Vooral quizzen waardeert Wil.

Wil is heel blij met de inzet en betrokkenheid van personeel en vrijwilligers. Schoondochter Meta zet zich al vele jaren in als mantelzorgster, aankleden, uitkleden, naar bed brengen en alles wat daarbij komt kijken. Zonder klagen, zo’n 20 uur per week, met liefde gedaan.

Wil ervaart haar leven temidden van kinderen en kleinkinderen dankbaar en zinvol, en put haar kracht uit het geloof in God.