Geplaatst op:11-05-2011
Bijgewerkt op:11-05-2011 17:52

In memoriam Jan Glissenaar

Jan wordt maandagmorgen 16 mei in familiekring in Gouda gecremeerd.Om 14.00 uur is er een afscheidsbijeenkomst in het Verenigingsgebouw St. Joseph, Heiliglevenstraat 4, in Montfoort..

U bent daar hartelijk welkom. Afscheid nemen kan t/m zaterdag in zijn huis, van 10.30u. tot 12.00u. en 15.30u. tot 17.00u., Prins Bernhardstraat 4 te Montfoort

In deze brief  drie gedichten,  voorgelezen op de bijeenkomst over mensenrechten 10 december 2010 in Montfoort. “Hoop en vrede” is van Dora Sangers en “De Dichter”en “De ander”zijn van Peter Pennarts.

“Hoop en Vrede”
Ik hoop op een nieuwe stad
Waar geen kind meer zal worden geslagen
Waar geen vrouw meer zal worden misbruikt
Waar mensen van alle landen in vrede samenleven

Ik hoop een nieuwe stad
Waar niemand van tafel wordt uitgesloten
Waar gastvrijheid de boventoon voert
Waar samen delen heel gewoon wordt 

Ik hoop op een nieuwe stad
Waar kinderen en ouden van dagen het goed hebben
Waar muziek klinkt uit de huizen
Waar licht straalt uit de ogen van allen die er wonen

Ik hoop op een nieuwe stad
Waar een bron zal zijn vol zuiver water
Waar de dorst naar liefde en gerechtigheid wordt gelest
Waar zeeën en rivieren niet vervuild zullen zijn

Geen vis nog zal sterven
Geen vogel komt nog om in de olie 

Ik hoop op een nieuwe wereld
Waar vrede en gerechtigheid zal zegevieren
Waar mensen in vrede samenleven
Ik zal er altijd in blijven geloven

Waar de rechten van de mens niet worden geschonden
Dora Sangers

In memoriam Jan Glissenaar
8 mei 2011 is een icoon voor de vrede overleden. Jan Glissenaar is 86 jaar geworden. Niet 86 jaren oud geworden.
Hij heeft onvermoeibaar gestreden voor rechtvaardigheid en tegen honger en onderdrukking in de wereld.

Eind jaren zestig in de vorige eeuw nam Jan in Montfoort het initiatief voor de oprichting van een Vredeswerkgroep. Gedreven door zijn ervaringen opgedaan met zijn wereldreizen over het grote onrecht in landen als India, Brazilië en het Midden Oosten. Ook in Montfoort moest er wat gebeuren.

Mensen hier informeren over de werkelijke situatie van mensen in andere landen. Over uitbuiting en dictatuur en het belang er van om solidair met hen te zijn.

Dat is het begin geweest van het Vredesplatform dat nu na 40 jaar nog actief is.
De essentie was en is nog mensen hier informeren over de situatie in andere landen. En mensen die daar proberen hun situatie te verbeteren moreel te ondersteunen.

De eerste activiteiten van de vredesbeweging in Montfoort uiten zich, om in werkgroepjes bij elkaar te komen, muurkranten en pamfletten te verspreiden, politieke partijen te informeren, debatten organiseren enz. Acties bij de supermarkt om geen Zuid-Afrikaanse Outspan-sinaasappelen te kopen.

De eerste aanzet voor wereldwinkelactiviteiten. Met een bakfiets iedere zaterdag langs de huizen om eerlijke koffie te verkopen. Het ging niet zozeer om de verkoop, maar vooral om mensen bewust te maken.

Jan is in Montfoort de grote inspirator geweest in het denken en handelen om onrecht te bestrijden.

De bevrijdingstheologie, een beweging zoals in Brazilië was zijn grote voorbeeld.

Dat vond hij zo inspirerend en vooral de mensen daar die in grote armoede en onderdrukking in actie kwamen,  zoals de landloze boeren, gaven hem weer jaren energie.

In wezen was Jan een actiejournalist.

De uitspraak van Kofi Annan “Denk Mondiaal en Handel Lokaal” had hij al lang daarvoor in praktijk gebracht. Onvermoeibaar vergaarde hij, vaak samen met Peter Pennarts, informatie in andere landen om mensen hier bewust te maken en aan te zetten tot actie en solidariteit.

Nooit eerder heb ik iemand ontmoet, die zeer sober levend, die solidariteit zelf in de praktijk bracht.

Jan was een icoon van solidariteit. Zijn huis stond als hij het nodig vond open voor vluchtelingen die hier zouden moeten verdwijnen of uitgezet zouden worden.

Veel jaren is er in Montfoort geen aandacht geweest voor de dodenherdenking op 4 mei. Ook daar is Jan, samen met Wil Kers, weer de aanjager geweest om een nieuw 4 meicomité op te richten.
Sindsdien is er ieder jaar een waardige herdenking.

Jan is dus vooral in de beginfase actief geweest in de plaatselijke vredesbeweging. Maar hij is altijd mee blijven denken, zijn aandacht ging vooral uit naar internationale activiteiten zoals het opzetten van reizen naar ontwikkelingslanden.

In de laatste gesprekken die ik kon voeren met hem riep hij nog op om mensen hier te informeren en bewust te maken van de huidige situatie in de Islamitische landen. Hun nieuwe strijd voor vrijheid en democratie en tegen onderdrukking en uitbuiting moeten we ondersteunen.

Een laatste oproep tot actie en solidariteit met mensen die opkomen voor hun vrijheid.

We zullen Jan missen. Maar we gedenken hem met veel respect en waardering en danken hem voor zijn enorme inspiratie voor een rechtvaardiger wereld.
Wim van Seeters, voorzitter

“De dichter” 

De wereld stond stil, bijna alle mensen waren dood

behalve een dichter, met een stompje potlood

De pijn om de vele doden, gaf hem verdriet

georganiseerde religie was uit, dat kwaad was er nu niet

De god van de religie wist niet, waardoor het kwam en hoe

maar de god van de dichter, wist het en keek toe

Hij liet zich niet zien, de dichter was zijn hand

hij zat in de schrijver, vulde zijn verstand

Zij die nog leefden daar kon hij, nu mee communiceren

zonder de kenners, en wat die beweerden

Nooit eerder had hij, kans met de mens te bezinnen

over het leven in vriendschap, zoal de dichter te winnen

De vreugde van god om de vrijheid van zelf geloven maakte hem lichter

iedereen kon god nu “zien”, door het verstand en de hand van de dichter

“De Ander”

Ik raak je aan en heb je nodig

zonder jou gaat het niet

jij de ander bent de helft van mijn bestaan

de inspiratie die jij geeft in gedrag en taal is nodig

jij de ander de mooiste
Peter Pennarts