|
|
Geplaatst op:18-04-2010
Bijgewerkt op:18-04-2010 18:42 Cessibon met Bellissimo naar ongekende hoogteBron: Recensie van mevr. A. de Leeuw
|
Vrijdag 16 april stond het projectkoor Cessibon op het podium in de Ontmoetingskerk in Oudewater voor hun eerste Bellissimo-concert. Een concert dat zoals de naam al aangeeft geheel bestond uit Italiaanse melodieën. Het was ook een bijzonder concert, want op hetzelfde moment vond de condoleance plaats voor Jan van der Kuy, één van de zangers van bijna het eerste uur. Voor het concert werd er dan ook door de voorzitter, Peter Heemskerk stilgestaan bij deze warme persoonlijkheid met zijn prachtige basstem. De familie had aangegeven (geheel in de stijl van Jan’s denken) dat de concerten gewoon moesten doorgaan, maar Cessibon droeg deze concerten en in het bijzonder het nummer Con te partiro (Time to say goodbye) op aan de man die 15 projecten van het koor heeft meegezongen en die met zijn prachtige stem, zijn humor en zijn optimistische karakter voor altijd een belangrijke plaats in de geschiedenis van Cessibon zal blijven innemen.
Het Italiaanse volkslied was het openingslied. En zoals met vele volksliederen het geval is is ook dit Inno di Mameli een roep om de gelederen te sluiten en bereid te zijn desnoods voor het vaderland te sterven.
 | En Cessibon (de dames met boa’s in de kleuren van de Italiaanse vlag) zong het zo overtuigend en krachtig, dat ware dit gezongen bij een voetbalwedstrijd van La Squadra Azzura tegen Oranje het blauwe team al een morele voorsprong zou hebben.
Het volgende nummer was een prachtige madrigaal van Orlando di Lasso uit de 16e eeuw waarbij de tekst van Sherri Porterfield eenvoudig verhaalt over een spinnewiel dat te koop staat. O Bella Fusa (O Prachtig Spinnewiel) liet horen waartoe dit koor allemaal in staat is en dat is veel. Caro Mio Ben, een ‘smartlap’ uit de 18e eeuw van Tommasso Giordani was een prachtig vervolg hierop. Viva tutte le vezzose, eveneens uit de 18e eeuw, van Felice Giardini werd de eerste keer a capella gezongen en de tweede keer was ook Michiel Rozendal op de piano van de partij. Het gegeven van dit loflied, lang leve alle mooie aantrekkelijke dames, straalde van het koor af en zelfs op de meest ernstige mannengezichten verscheen er een lach bij het vertolken van dit lied. Daarna weer iets totaal anders, het prachtig gezongen gebed The Prayer uit de film Quest for Camelot, maar beroemd geworden als duet van Celine Dion en Andrea Bocelli. Ook in de kooruitvoering van Cessibon een nummer om echt stil van te worden. Als je een Italiaans project op het programma hebt, horen daar natuurlijk ook Napolitaanse liedjes bij en een prachtig voorbeeld daarbij was natuurlijk Santa Lucia, het lied waarin verlangend over deze oude stadswijk van Napels wordt gezongen. Wie het Cessibon hoorde zingen in het arrangement van Nathaniel G. Lew had maar één wens: Napels zien .........en dan weer naar huis om ook het volgende project te gaan beluisteren. Cessibon blijft verrassen.
 | Direct na het vrolijk gezongen Pasta kwam een plaatselijke pizzabakker (Cock Verkerk) met zijn bestelfiets de kerk binnen gereden om de bestelde pizza’s af te leveren terwijl het publiek vrolijk het pizzalied van André van Duin ‘Effe wachten’ meezong. Dat was een prima opmaat voor het publiek om ook mee te zingen met La donna e mobile uit Verdi’s opera Rigoletto, het laatste lied voor de pauze.
De eerste liederen na de pauze waren ontleend aan de film The Mission over de oorlog van de Guarani-indianen die zich in de 17de eeuw verzetten tegen de overname van de controle door Spaanse en Portugese troepen over de Jezuïtische missieposten in Zuid-Amerika. De opkomst van het koor op de muziek van River gaf direct al de beladen sfeer aan van de film. De tekst van dit lied Vita Nostra (ons leven) Tellus Nostra (onze aarde) Poena Nostra (onze straf) Ira Nostra (onze woede) en Vires Nostra (onze kracht) werd door het koor met toenemende kracht gezongen. Prachtig. Angelique Oudejans, die het koor in vele nummers prachtig begeleidde op de dwarsfluit gebruikte tijdens dit nummer de Palo de lluvia (letterlijk regenstok) om het geluid van de waterval uit de film te illustreren. Dit instrument is gemaakt van een afgestorven cactus en was een mooie aanvulling bij dit nummer. Uit dezelfde film kwam het daaropvolgende Nella Fantasia, een prachtig lied waarin de hoop op een betere en rechtvaardige wereld prachtig doorklinkt.
Het derde nummer na de pauze was I knew I loved you, dat Celine Dion zong tijdens de 79e Oscarceremonie als tribuut aan de beroemde componist Ennio Morricone. Het werd prachtig vertolkt door de koorleden, die door hun dirigente Monique van den Hoogen door haar sierlijke manier van dirigeren steeds werden uitgedaagd om tot de toppen van hun kunnen te gaan. Iets wat bij dit nummer helemaal slaagde. Een uitstekende solopartij van de tenor Bart Essink zorgde voor kippenvel in het nummer Because we Believe. Een prachtige zuivere stem die onversterkt in de kerk voor het voetlicht werd gebracht, de bijzondere sfeer prima overgenomen door het koor, maakte ook dit nummer tot een hoogtepunt van het concert. De eerlijkheid gebiedt echter te zeggen dat het er dit concert vele hoogtepunten waren. Van een heel ander genre was het vrolijke drinklied Libiamo ne’ lieti calici, waarbij Pavarotti (Rien de Jong) zelf op de muziek afkwam. En dan het prachtige nummer Con Te Partiro (Time to Say Goodbye) waarbij het koor op de meest muzikale wijze afscheid nam van het koorlid Jan van der Kuy.
Op 25 april wordt in Italië het Festa della libertà (Feest van de vrijheid) gevierd en één van de traditionele liederen die dan gezongen wordt is het Bella Ciao, een lied over een vrijheidsstrijder die in de bergen in de schaduw van een bloem begraven wil worden. En ieder die langskomt zal deze bloem bewonderen om zijn schoonheid. Het werd prachtig vertolkt in een arrangement van Jerry Estes. Een mooie afsluiting van het concert was het Napolitaanse lied Funiculi, Funicula van Luigi Denza, waarin de opening van de eerste funicular, een kabelbergtreintje, naar de top van de Vesuvius gevierd wordt. Het publiek dat de melodie wel kende, maar de Italiaanse tekst niet, klapte en zong het met de hen welbekende Nederlandse tekst van harte mee. Daarmee was tevens een einde gekomen aan een prachtige muzikale avond, waarbij het koor weer uitstekend werd begeleid door Michiel Rozendal (piano), Angelique Oudejans (dwarsfluit) en Robert van Jaarsveld (gitaar).
Een groot compliment verdienen ook de decorbouwers Arjan v.d. Windt, Gabriëlle Dolders en Carla Bekkema , die een prachtige gondel tegen de Venetiaanse Ponte dei Sospiri hadden geschilderd en de artiesten van licht en geluid van Culturele Ondersteuning De Klaproos.
Voor het decor tekenden Carla Bekkema, Gabriëlle Dolders en Arjan v.d. Windt.
Het maakte het plaatje helemaal compleet. Het maakt dat we vol verwachting uitkijken naar het 10-jarige jubileum van Cessibon dat in het najaar van 2010 en in het voorjaar van 2011 met een concert zal worden gevierd.
|
|
|
|
