Geplaatst op:16-11-2009
Bijgewerkt op:16-11-2009 18:36

Cessibon overtreft zichzelf met Opera Matinee.

 Een concert van Cessibon is elke keer weer een verrassing. Cessibon is een  projectkoor waarbij zangers en zangeressen op het programma ‘intekenen’, maar door de elke keer wisselende samenstelling oogt het koor steeds weer  fris en enthousiast. Elke keer verbaas je je ook weer  over de klank die zo’n nieuw samengestelde groep voortbrengt. Elke uitvoering is een nieuwe uitdaging. Maar dat is de kracht van de immer enthousiaste dirigente Monique van den Hoogen die de stemmen vooraf selecteert en samenvoegt tot een koor. Op zich al een prestatie !

 Hoewel Cessibon nooit heeft te klagen over de aantallen bezoekers, moet het deze keer toch spannend geweest zijn of een zondagmiddagconcert in de St. Franciscuskerk ook het normale bezoekersaantal zou halen. Elke twijfel werd evenwel gelogenstraft, de kerk zat met ruim 600 bezoekers helemaal vol en zij konden direct al genieten van een prachtig uitgelichte kerk, verzorgd door Teun Oskam en zijn mannen van De Klaproos culturele ondersteuning. Gedurende het gehele concert wisten zij met wisselende belichting, of soms met een prachtige sterrenhemel, de juiste sfeer bij het nummer te presenteren. Absoluut een waardevolle toevoeging.

 Het concert ging van start met het alom bekende Zigeunerkoor van Verdi. Nico van Asdonck die ook bij dit concert gewoontegetrouw de percussie verzorgde, bespeelde hierbij het aambeeld alsof het smidswerk zijn dagelijke arbeid is. Deze echte binnenkomer, waarbij de toon meteen was gezet, werd gevolgd door het licht en vrolijk gezonden Chor der Landleute uit ‘Die Verkaufte Braut’ van Smetana.

Drie nummers  uit de negeropera Porgy & Bess van Gershwin zorgden voor veel ontroering. Het I got plenty o’ nuttin  van het koor zorgde voor de juiste sfeer om de bijzondere soliste Caroline Stam met het nummer Summertime volledig tot haar recht te laten komen. Wat een stem ! Wat een uitstraling ! Deze soliste die bij tal van grote dirigenten over de hele wereld heeft gezongen en nu verbonden is aan het Amsterdam Baroque Orchestra and Choir van Ton Koopman zorgde met haar prachtige zuivere en ongelooflijk krachtige sopraanstem dat het publiek ademloos luisterde naar dit grote talent. Maar ook het koor met het ontroerende Oh lawd, I’m on my way, dat solo begonnen werd door Dick Kool zorgde voor menig weggepinkte traan.

Van Mozart stond een gedeelte uit de opera ‘Idomeneo’ op het programma, het Voyager’s chorus. Dit was het eerste stuk dat door koor en soliste Caroline Stam gezamenlijk werd gezongen en ook hier was duidelijk dat soliste en koor elkaar respecteerden en dat werd vertaald in een prachtige uitvoering van dit rustige nummer.

In Barcarole uit ‘Les Contes d’Hoffmann’ van Offenbach was er een solo voor de alten, die prachtig werd neergezet en heel mooi werd overgenomen door de andere partijen.

Met Dans le Ciel uit ‘La Domnation de Faust’ van Berlioz had Monique van den Hoogen de lat wel heel hoog gelegd. Een technisch zeer moeilijk stuk voor de voortreffelijk begeleidende Michiel Rozendaal op de piano. Een prachtige uitvoering van het koor en de soliste bracht het publiek ongemerkt in hoger sferen. En natuurlijk was er voor de pauze nog een bekende opera-hit: het Slavenkoor uit ‘Nabucco’ van Verdi.

Na de pauze opende soliste Caroline Stam met Je veux vivre uit ‘Romeo et Juliette’ van Gounod. Dit prachtig uitgevoerde lied door deze schitterende sopraanstem zorgde dat het publiek direct al weer ademloos luisterde. Daarna was er het soldatenkoor van Verdi uit ‘Il trovatore’, uitgevoerd door de achttien man sterke tenor- en bassensectie. Waar de meeste koren problemen hebben om voldoende mannenstemmen te rekruteren, Monique van den Hoogen kent dat probleem niet. Het is een genot om deze mannen hun stoere lied te horen zingen met de pink op de naad van de broek en menige dame in het publiek had wel een eigen held in het koor uitgezocht. En toen de dames, of liever gezegd de heksen. Vanuit alle hoeken van de kerk kwamen ze aangeslopen met hun handtasjes  om twee heksenkoren van Verdi, Che Faceste ! Dite Su en S’allontanarono uit Macbeth te zingen en te presenteren. Want gemeen lachend als heksen, triomfantelijk als geraffineerde vrouwen maar ook met angst als ze de tamboer hoorden. Een prachtig lied dat beeindigd werd met rondvliegende tasjes op het podium. Zeer geslaagd !

En wie waande zich niet in Venetië bij de Finale The Gondeliers van Gilbert en Sullivan. Een vrolijk lied waarin  de dans de cachucha en de sherry centraal staan. Het overbekende Standing By van Verdi in de bewerking van Tom Parker zorgde voor kippenvel. Prachtig van opbouw  bracht het de rust in de kerk die nodig was voor de Polovtsian Dances uit ‘Prins Igor’ van Borodin. Qua taal een heel moeilijke opgave, maar ook muzikaal niet een van de gemakkelijkste, maar wederom slaagde het koor erin een mooie vertolking hiervan neer te zetten. Verrassend was de prachtige moderne dans die tijdens dit nummer uitgevoerd werd in de gangpaden van de kerk door de Oudewaterse Annelies Verseveld. Zo zie je dat Cessibon steeds verrassend en vernieuwend is. Het klapstuk van de middag was voor velen het slotnummer: Barcelona  van Freddy Mercury van de popgroep Queen  en  Montserrat Caballé. Schitterend uitgevoerd door koor en soliste. Een prachtige afsluiting van het bijzondere project Opera. Maar het publiek dat een minutenlang staande ovatie bracht eiste meer, zodat met de toegiften van het Zigeunerkoor en het Slavenkoor (dat door het publiek werd meegezongen) er alsnog een einde kwam aan een bijzondere muzikale middag in Oudewater. Een middag die veel vergde van dirigente, begeleiding, soliste en koor, maar zeker ook van het bestuur die vele uren in de voorbereiding heeft moeten steken. Maar het was niet voor niets. Het publiek heeft genoten!